Schooltuin De Buitenkans leerplek in het groen

Toen de familie Van Pul een stuk tuin over had, was er grond, veel enthousiasme, betrokkenheid van de school, buurbewoners en gemeente, maar geen geld, kennis of kunde om het te realiseren. Een braakliggend terrein is wakker gekust tot een tuin waar buurtbewoners elkaar ontmoeten, leerlingen zich verbonden voelen en biodiversiteit toeneemt.

Het gebouw is 100 meter lang en 6 meter breed en is opgebouwd uit 26 identieke houten spanten met naar gelang de functie, een andere bekleding. Zo is er een volière, een dierenlokaal, een klaslokaal, een warme kas, een grote berging, een koude kas en een stal voor kleinvee. De ruimtes zijn zonder verkeersruimtes aan elkaar geschakeld en door middel van deuren met elkaar verbonden. Dit is zo gekozen omdat het budget zo krap was, dat we geen ruimte wilden verspillen aan verkeersruimte. De leerlingen hebben toch de hele dag hun jas aan omdat ze voornamelijk buiten werken, dus ze kunnen altijd buiten om naar een andere ruimte toe.

Het gebouw is simpel gehouden met slechts enkele details, zodat de leraren met de leerlingen  het gebouw zelf konden maken, zonder al te ingewikkelde machines of gereedschap. Dit heeft geresulteerd in spanten met stalen kramplaten en houtskeletbouw gevels en daken met Platowood of verschillende soorten polycarbonaat bekleding. Alles is gebouwd volgens het principe “ruwbouw = afbouw, en er is dan ook nergens geschilderd, gestuukt en zo weinig mogelijk afgetimmerd. Alle materialen zijn zo veel mogelijk biologisch: houten constructie, vlasisolatie, houten kozijnen en gevelbekleding. Waar dat niet mogelijk was, is gekozen voor recyclebaar materiaal zoals polycarbonaat en glas.

Wat betreft installatie hebben we geprobeerd het gebouw zo veel mogelijk “off the grid” houden. Het water op het terrein wordt verzameld in een bassin en wordt gebruikt voor de tuin, maar ook voor de toiletten en de dieren. Er zijn zonnepanelen voor de elektriciteit. De warmte wordt opgewekt door een lucht-warmtepomp.

De school is de laagste vorm van middelbaar onderwijs die wij in Nederland kennen: het praktijkonderwijs. Deze leerlingen hebben het vaak niet gemakkelijk en worden vaak veroordeelt tot het wieden van gemeentelijke plantsoenen en het onderhouden van sportvelden. Hier krijgen ze echt de kans om een eigen plek te maken waar ze trots op kunnen zijn. een grote, gevarieerde schooltuin met gebouwen die voor een groot deel zelfvoorzienend zijn, waar een scala aan leertuinen aanwezig is, en waar ze verbonden zijn met de buurt.